Kamień księżycowy

Kamień księżycowy - to minerał z rodziny krzemianów. Wyróżnia się charakterystycznym zjawiskiem świetlnym - połyskującym, błękitnym pasmem, przemieszczającym się wraz z ruchem kamienia. Ów połysk ma najbardziej efektowną postać w przypadku niemal przezroczystych, bezbarwnych - niezwykle rzadkich okazów. Można je znaleźć gównie w Indiach i na Sri Lance. O wiele trudniej byłoby trafić na te cenne minerały w rejonie Kotliny Jeleniogórskiej - jedynym obszarze ich występowania w Polsce. W czasach starożytnych nazywany był selenitem - na cześć greckiej bogini Księżyca. Kamień księżycowy posiada skrajne, odmienne moce, które zależą od usytuowania naturalnego satelity Ziemi w horoskopie konkretnej osoby.

Liczne legendy podawały, że przed jego blaskiem kryją się nieprzyjazne człowiekowi duchy. Wkładano go nawet pod usta, wierząc że w ten sposób udoskonali się sztukę przemawiania. Dla Hindusów stanowił jeden z kilku najważniejszych amuletów. Majowie traktowali kamień księżycowy jako sprzymierzeńca płodności. Kobiety arabskie wszywały go w sukno dla ochrony przed złem. Do dziś wierzy się, że odgania niekorzystną energię. Stanowi symbol nadziei, przyjaźni i wysokiej intuicji, dlatego wykorzystują go w swojej pracy wróżbici oraz jasnowidze. Szczególną moc kamień księżycowy objawia podczas pełni. Przynosi ponoć szczęście w hazardzie. Tylko niektóre znaki zodiaku mogą jednak liczyć na jego dużą przychylność: Rak, Strzelec i Byk z drugiej dekady oraz Waga z pierwszej dekady. Kamienia powinny się zdecydowanie wystrzegać osoby bujające w obłokach, oderwane od rzeczywistości.